افکار عمومی آمریکا خواهان رفتار دیپلماتیک و روابط حسنه با ایران هستند

به گزارش خبرگزاری مهر،"تریتا پارسی" در مطلبی که یک نسخه از آن را در اختیار مهر قرار داده ، با اشاره به آن چیزی که آن را به زعم خود، نرم تر شدن موضع ایران در موضوع هسته ای توصیف کرده برای بررسی دلیل آن نوشت : در حالی که مطمئنا ایران ممکن است در حال به تعویق انداختن زمان باشد – با هدف کاهش تنشها از طریق تاکتیکی و همچنین منتظر ماندن برای پایان دوره ریاست جمهوری جرج بوش – این نظریه که ایران به تهدید زور پاسخ می دهد، توضیح ناکافی برای تحولات اخیر است.

در ادامه این مطلب آمده است : هم اکنون بهای نفت به دوبرابر بهای آن در سال 2006 رسیده، اعتبار دولت بوش پایین تر از هر زمان دیگری است؛ برآورد اطلاعات ملی آمریکا اقدام نظامی را از نظر سیاسی پیچیده تر کرده و افکار عمومی در آمریکا – حتی در میان طرفداران جان مک کین- در حمایت از دیپلماسی است.

پارسی تصریح کرده است : به نظر می رسد که بحث در داخل ایران بر این مسئله متمرکز است که آیا به بی اعتنایی خود به شورای امنیت سازمان ملل ادامه دهند یا دستاوردهای ایران را تقویت کنند. طرفداران بخش دوم احتمالا دریافته اند که خود دولت بوش به موفقیت بی اعتنایی ایران کمک کرده است. منتقدان می گویند که نبود اعتبار در دولت بوش و نقص و اشکال در آن ، ایجاد یک ائتلاف محکم بین المللی در برابر ایران را دشوار تر کرده است.

به عقیده استاد دانشگاه جان هاپکینز آمریکا، طرفداران پیشنهاد "خاویر سولانا" در تهران معتقدند که ایجاد روابط حسنه بین آمریکا و ایران می تواند در دولت آینده آمریکا در صورتی که دیپلماسی دنبال شود، به نتیجه برسد . برای تسهیل در تصمیم دولت آتی آمریکا برای مذاکره، تهران هم باید برای بهبود فضای سیاسی کمک کند.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است : حتی اگر تهران با فرمول توقف در برابر توقف موافقت کند، احتمالا توافق آن با تعلیق کامل در صورتی خواهد بود که این تعلیق برای همیشه نباشد و همچنین در صورتی است که هدف از دیپلماسی محدود کردن مقطعی و نه حذف ظرفیت هسته ای ایران باشد.

به گزارش مهر در پایان تحلیل تریتا پارسی آمده است : نه انگلیس و نه فرانسه تاکنون هیچ انعطافی را برای این نکات مهم از خود نشان نداده اند. اما با نگرانی از اینکه دولت اوباما با کنار گذاشتن پیش شرطها موضع واشنگتن را در قبال غنی سازی نرم کند، اتحادیه اروپا ممکن است با این حس روبرو شود که مجبور است در دولت آتی آمریکا و نه دولت کنونی آن با ایران گفتگو کند. اگر چنین باشد، لحن نرم تر ایران ممکن است بین آمریکا و هم پیمانان آن فاصله ای بیندازد و این چیزی است که همه گروههای سیاسی ایرانی بر سر آن توافق دارند.